Beirut

Beirut is gebouwd op een in zee uitstekend rotspunt waar al in de prehistorie mensen woonden. In de oudheid werd Beirut door de machtige naburige stadsstaten Sidon en Tyrus overvleugeld. In de laatste duizend jaar voor Christus verloren zij meer en meer macht verloren en won Beirut aan invloed. Pas toen de stad rond 15 voor Christus een Romeinse kolonie werd, groeide deze uit tot een belangrijke havenstad en een cultureel centrum. In de tijden van de Romeinen en de Byzantijnen was de juristenschool vooraanstaand, de fameuze Code van Jusitianus werd mede door de geleerden van deze school geschreven.

Een alles vernietigende aardbeving trof Beirut in het jaar 551. Zo’n honderd jaar later werd de stad ingenomen door de Moslimlegers en nadat het in 1109 in handen viel van de Kruisvaarders duurde het tot in 1291 voor de Mammelukken Beirut veroverden. In 1515 begon een periode van vierhonderd jaar Ottomaanse overheersing. Later, in de 17de eeuw, kende Beirut onder Emir Fakhreddine II een periode van grote welvaart.

Nadat aan het einde van de Eerste Wereldoorlog het Ottomaanse Rijk ineenstortte werd Beirut de hoofdstad van het hedendaagse Libanon. Het moderne Beirut, met meer dan één miljoen inwoners, is nog altijd het culturele en commerciële centrum van het land. Momenteel wordt het stadscentrum, dat hevig door de oorlog geteisterd is, herbouwd. Dit project, dat 25 jaar in beslag zal nemen, zal van Beirut een moderne stad maken zonder dat de oriëntaalse sfeer verloren gaat. De punten die van oudsher het gezicht van de stad bepalen zoals het Plein der Martelaren, de souqs en de parlementsgebouwen zijn deel van het ontwerp dat 1,8 km² in beslag neemt.